بررسی ارتباط بین BMI و WHR با چابکی و توان عضلانی در دانش‌آموزان پسر مقطع متوسطه شهر دهدشت
فواد گدازگر (نویسنده مسئول)۱، امید ظفرمند۲، امید کاظمی۳
۱٫دانشجوی کارشناسی ارشد بیومکانیک ورزشی دانشگاه آزاد کرج
نشانی: استان کردستان. شهرستان سقز. خ شهدا. کوچه شهید طیاره مجتمع ماهان طبقه ۲ واحد ۳٫
تلفن همراه: ۰۹۱۸۸۷۴۹۵۳۵ تلفن ثابت: ۰۸۷۳۶۲۲۹۲۸۲ ایمیل: foadgodazgar@gmail.com
۲٫ کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی؛ مدرس دانشگاه پیام‌نور شهر دهدشت
نشانی: استان کهگیلویه و بویراحمد. شهر دهدشت. خ طالقانی جنوبی. روبروی اداره امور صنفی.
تلفن همراه: ۰۹۱۷۷۴۲۲۲۰۲ تلفن ثابت: ۰۷۴۳۲۲۶۴۹۱۴ ایمیل: omidzafarmand2202@gmail.com
۳٫کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی؛ مدرس دانشگاه پیام‌نور شهر دهدشت
نشانی: استان کهگیلویه و بویراحمد. شهر لنده. خ امام خمینی. خ شهید باهنر. روبرو مسجد صاحب زمان.
تلفن همراه: ۰۹۱۷۳۴۲۵۳۸۴ تلفن ثابت: ۰۷۴۳۲۴۶۲۳۱۶ ایمیل: omid906@gmail.com
چکیده
زمینه و هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین شاخص توده بدن و نسبت محیط دور کمر به محیط لگن با چابکی و توان عضلانی در دانش‌آموزان پسر مقطع متوسطه شهر دهدشت می‌باشد.
مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع مطالعات همبستگی بوده است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش‌آموزان پسر مقطع متوسطه شهر دهدشت شامل می‌شدند. نمونه آماری این پژوهش شامل۹۰ نفر دانش‌آموز پسر مقطع متوسطه شهر دهدشت را شامل می‌شدند، که در مقطع(اول، دوم و سوم) دبیرستان هر کلاس به سه گروه۳۰نفره به طور مساوی تقسیم شدند. برای اندازه‌گیری محیط کمر، آزمودنی در وضعیت آناتومیکی ایستاده و محیط باریک‌ترین قسمت کمر با متر نواری اندازه‌گیری شد. برای اندازه‌گیری محیط باسن، حداکثر اندازه محیط دور باسن ثبت گردید. برای ارزیابی توان عضلانی از آزمون پرش طول جفتی و برای ارزیابی چابکی از آزمون دوی رفت و برگشت سریع(۹×۴ متر) با رعایت شرایط استاندارد استفاده شد. ﺗﺠﺰﻳﻪ و ﺗﺤﻠﻴﻞ داده‌ها BMI و WHR بوسیله آمار توصیفی انجام گردید.
یافته‌ها: بیشترین اندازه قد و وزن را دانش‌آموزان مقطع سوم متوسطه دارا بودند که به ترتیب (۵/۱۷۷) و (۵/۶۷) را شامل می‌شد. همچنین بیشترین BMI و WHR در دانش‌آموزان مقطع اول دبیرستان به ترتیب با (۲۲/۲۰) و (۸۱/۰) دیده شد. نتایج به دست آمده نشان دهنده این است که سطح معناداری در همه موارد کمتر از (۰۵/۰ P ≤) بوده است. رابطه چابکی و BMI، چابکی و WHR معنادار و دارای همبستگی مثبت در همه مقاطع مشاهده گردید. رابطه توان و BMI، توان و WHR نیز در تمام مقاطع معنادار ولی دارای همبستگی منفی مشاهده شد.
نتیجه‌گیری: بر طبق یافته‌های پژوهش، افرادی که دارای BMI و WHR پایین‌تری بودند در آزمون‌های چابکی و توان موفق‌تر عمل کردند و می‌توان بیان کرد که با پایین آمدن این شاخص‌ها می‌توان بهبود عملکرد چابکی و توان را پیش بینی کرد.
کلید واژه‌ها: شاخص توده بدن، نسبت محیط دور کمر به محیط لگن، چابکی، توان عضلانی.
برای مطالعه کامل مقاله می توانید با کلیک بر روی لینک زیر دانلود کنید.
بررسی ارتباط بین BMI و WHR با چابکی و توان عضلانی در دانش‌آموزان پسر مقطع متوسطه شهر دهدشت
